Verhuis

De Fruitberg is verhuisd naar Fruitberg.wordpress.com

Wednesday 6 June 2012

Poel et cetera

Sinds enkele maanden sukkel ik met een ontsteking in mijn rechterschouder. Ik kan geen hoek maken van 45° met mijn rechterarm zonder een flinke pijnsscheut. Zwemmen is ondertussen al 6 maand geleden, met de auto rijden is af en toe ook een marteling. Ook na een cortisone-infiltratie twee maand geleden. De diagnose enkele maanden geleden (na een echografie) was waarschijnlijk fout. Daarom had de specialist nu een MRI-scan voorgesteld, het enige alternatief voor een kijkoperatie.
Dit was mijn eerste onderzoek van dit type en ik hoop echt dat het ineens het laatste is. Ontdaan van alle overbodige kledij  - alleen onderbroek, T-shirt en sokken (die laatste om de verpleegsters niet onmiddellijk in katzwijm te doen vallen bij het aanschouwen van mijn lichaam) mocht ik op een bed plaatsnemen. Ik kreeg een hoofdtelefoon opgezet (gehoorbescherming). Van zodra ik correct plaats had genomen op dat bed, werd ik in de machine gevoerd, en voel me als een sardine in blik. Claustrofobie is een groot woord, maar ik voel me op zijn minst  niet op mijn gemak in zo'n kleine ruimte. Op de vraag hoe lang de scan zal duren krijg ik het antwoord "15 minuten". Ik voel mijn hart in overdrive bonken..

Er wordt me vriendelijk gevraagd niet te bewegen. Oei. Ik ben een beetje een ADHD-er avant-la-lettre. Stilzitten is voor mij een straf. Ook 's nachts transformeer ik in een soort woelmuis... Mijn eerste reactie is dan ook "15 minuten, hoe overbrug ik dat". Ik sluit mijn ogen en begin te tellen maar bedenk me dat tot 900 tellen wel erg lang gaat duren.
Ik begin - heel rustig - met mijn  tenen te bewegen - die zittten zowiezo niet in de machine. En ik wandel door mijn virtuele tuin. Ik ben een dromer. Ik zie niet zozeer de situatie zoals ze is, maar meer de situatie zoals ze gaat worden. En dus heb ik vanmiddag, zo rond een uur of 13h00, beslist dat er och een vijver in de tuin past. En ook waar ik de bestelde aardbeien ga planten.

Over aardbeien gesproken...

De gecultiveerde bosaardbeien zijn nu wel in gang geschoten, en dragen rijkelijk bloemen. Ik was dus iets te snel met mijn conclusies. Te meer omdat de meeste gecultiveerde bosaardbeien ook nog eens doordragen.

De Meibes/Junibes vallen tegen. Misschien pluk ik de vruchten te onrijp, ze smaken in ieder geval als een héél zure kriek, en helemaal niet als een blauwe bes. Afwachten.


De meeste blauwbessen doen het goed. Ik denk dit jaar al enkele kg te kunnen oogsten.




De druivelaars mogen dit jaar nog geen vruchten dragen (eerst dikte kweken), op twee planten na. Eén daarvan is Kodrianka, de plant is voldoende groot om al een trosje te dragen, of zeg misschien toch maar beter 'tros'.


Dit is trouwens een echte aanrader, stond ook in mijn vorige tuin. Ziekteresistent, en grote, lekkere blauwe bessen volgens de beschrijving. Dat heb ik twee jaar gelden al kunnen vaststellen.
Foto van een tros in de vorige tuin


Trossen tot 1,5 kg... daar twijfelde ik toch aan. Maar dat lijkt dus wél te kloppen.

Nog beter... de Pastinaakzaden zijn vrij goed gekiemd. De jonge zaailingen steken fier hun hoofd boven de grond... Eten zal ik ze wel niet, want mijnheer en mevrouw woelmuis zijn nog steeds op bezoek. Eén van de beuken in een haagje is afgestorven, volledig doorgeknaagd. Ik ga de bestrijding nu toch wat opdrijven. En waarschijnlijk ook een Topcat kopen (woelmuizenval van Oostenrijkse makelij).. Want chemische middelen, daar doen we niet aan mee. En aangezien ik vanmorgen een pakketje van Velt binnen heb gekregen, met mijn zonder is gezonder bordje, zullen de buren dat ook weten na dit week-end.

6 comments:

  1. Hier zullen er dit jaar ook voor het eerst blauwbessen geoogst worden!!!

    ReplyDelete
  2. Dat is echt wel een berg fruit bij jou! En goed idee om in gedachten door de tuin te wandelen; dat doe ik bij de tandarts ook altijd :-)

    ReplyDelete
  3. Ah! Wat ik tot nu toe altijd kamperfoelie-bes heb genoemd, blijkt dus junibes te heten. Weer iets bijgeleerd!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Dit is een Lonicera caerulea (='junibes'), en niet de meer courante Lonicera edulis (of Lonicera kamtschatica), die wat vroeger rijpt en in het nederlands meestal 'Blauwe honingbes' of 'Meibes' wordt genoemd.
      Van die laatste (edulis) heb ik twee cultivars, maar nog bijna geen vruchten, wegens te klein.

      Delete
  4. Die virtuele wandeling, dat was een goede ingeving van je!
    Maar het begin van de fruitberg is al aan het komen. En dat van die ziektebestendige druif, die Kodrianka, ga ik onthouden.

    ReplyDelete
  5. Ik plantte ooit 700 trompetnarcissen rond mijn fruitboompjes tegen de woelmuizen.
    Lijkt te helpen en is nog mooi ook.

    ReplyDelete

Fruitblog is verhuisd naar [Url]Frutiberg.wordpress.com[/URL]. Alle berichten zijn ook overgezet naar deze site. Je kan ook daar reageren op dit bericht