Flashback

2006. Na drie jaren in Parijs te hebben gewerkt, werd ik overgeplaatst naar een Belgische site. Zo was ik 's avonds opnieuw thuis, en kon ik me bezig  houden met de tuin. Tuin is een groot woord, voor een ommuurde strook van 2,75 m breed op 25 m diep. Tot dan toe hadden we de tuinwerken beperkt tot het kappen van een reeks overjaarse coniferen en het aanleggen van echt gras in plaats van kunstgras.

Gezien de beperkte oppervlakte werd er beslist de gazonde uit de tuin te weren, en een zeer strakke tuin te ontwerpen, passend bij het mooie herenhuis. Enkele maanden later was de tuin een feit.

Ik ben nog altijd best trots op het ontwerp, het was volgens mij coherent. Let ook op het verzonken terras in het midden van de tuin dat dienst kon doen als voetenbad. Ja, er was veel verharding maar het totaal verharde oppervlak inclusief woning was kleiner dan de gemiddelde oprit. Rond het terras in het midden was een strakke haag voorzien om het tunneleffect helemaal te breken (maar dat zou nog wel even duren )

Op dat ogenblik was er geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om fruit in de tuin te kweken, wegens niet mooi. Eén druivelaar, vooraan aan het terras, meer niet, en dan nog vooral uit esthetische overwegingen. Maar die druivelaar was al een 'vooruitgang' ten opzichte van mijn eerste tuin. De grote, ouderlijke tuin vol fruitbomen en bessenstruiken was nog steeds ver weg.
In de strakke tuin groeide bosaardbei op de muren. Op één plaats in de tuin kwam het steeds weer opnieuw opzetten, en ik bedacht me dat dat plantje op die plaats geen kwaad kon, en besloot het daar te laten groeien als bodembedekker... nog lekker ook.
De beuken in de verhoogde bakken achter de zitmuurtjes bleken geen goed idee (te warm en te droog in een zuidelijk georiënteerde stadstuin). Ik besloot ze te vervangen door 4 verschillende perelaars.

Foto situatie 2010

Ondertussen nam ik geen genoegen met de totaal oneetbare druiven (Rembrandt). Ik had van deze sterk groeiende wijnstok op twee jaar tijd een prachtige leidruif gemaakt, maar de 20 liter druiven die we het jaar daarop oogstten eindigen allemaal in het compostvat ... Ik moest dus op zoek naar een andere druif. Ik kwam - via google - terecht op de site van de proeftuin. Verbaasd door de keuze in de catalogus, zocht ik extra  plaats: ieder stukje muur werd benut om  kiwibessen, druivelaars en braamstruiken te leiden. Achteraan, naast de composthoop werden enkele planten geruimd om plaats te maken voor frambozen. En ik vond zowaar ook plek om 7 kruisbessnoeren te planten en sleurde niet minder dan 5 vijgenbomen in pot in de tuin (om schaduw te geven op het warme zonneterras). Ik had ondertussen ook nog twee blauwbessen in pot aangekocht.
Met ook nog een hondertal hosta in potten was de strakke tuin een pak minder strak (de foto hierboven was getrokken met het oog op de verkoop van onze woning, de potten waren (bijna) allemaal strategisch verwijderd.

Uiteindelijk hebben we 8 jaar gewoond in een héél mooi huis, in een zeer leuke en aangename straat maar met een tuin die - voor twee mensen die opgegroeid zijn in een huis met zéér grote tuin - véél te klein was. Tegen 2010 beslisten we op zoek te gaan naar een huis met een grotere tuin. En die zou vol staan met fruit, maar toch minder vol dan de vorige. Met kastanjes, okkernoten, hazelnoten, kersen, krieken, pruimen, rode en zwarte bessen, frambozen, peren en appels maar vooral ...stekelbessen, net zoals de tuin van mijn ouders. En nog veel meer... Minder strak ook, natuurlijker.
De ontwikkeling van die tuin vertel ik op deze blog.